Als we het kantoor van advocaat Gerard Spong inlopen, wijst hij mij en de interviewster een stoel toe. Een beetje verbluft neem ik plaats, huh … wacht, een stoel?! …
Advocaat Gerard Spong en zijn keffer
Als we het kantoor van advocaat Gerard Spong inlopen, wijst hij mij en de interviewster een stoel toe. Een beetje verbluft neem ik plaats, huh … wacht, een stoel?!
Ik ben hier om een portretfoto te maken. Vanaf mijn stoel wring ik mij in allerlei bochten. Ik weet dat de foto’s die ik nu maak niet goed genoeg zijn.
te poseren. “Nog een portretfoto? Nee, dat kan niet, ik moet mijn hondje uitlaten.”
Terwijl het interview op zijn eind loopt, begint hij direct zijn spullen in te pakken. Ik wil nog steeds een goed portret en vraag of hij nog even tijd heeft om te poseren. “Nog een portretfoto? Nee, dat kan niet, ik moet mijn hondje uitlaten.”
Vol trots tovert hij, vanachter zijn bureau, een piepklein hondje tevoorschijn. In een split second visualiseer ik het beeld wat ik wil maken. Het contrast van dit kleine schattige hondje met Nederlands grootste strafrechtadvocaat kan niet groter. Poseren met zijn hond, vooruit, dat wilde hij wel heel even doen.
Ja hoor, binnen dertig seconden, voilà, daar is hij. Dé foto.
