Over Joke

Als ik later groot ben …

Trrrrrrrrtttt trrrrttttt. Gezellig geratel klinkt door het huis. Mijn moeder zit tussen de lapjes, draadjes en spelden en naait een kunstwerk in elkaar.
Onder het genot van dat geratel besluit ik: dit gaan we niet doen. Ik ga geen kunstenaar worden. Oh nee, echt niet.

Nee, mijn toekomst lag niet in de kunsten – ik zou grafisch vormgever worden. Héél anders.

Als kind was ik eigenwijs. Toegegeven, dat eigenwijze heb ik nu nog steeds een beetje, een heel beetje.

Daar, op die grafische school, ontdekte ik tijdens een les fotografie de magie van licht. Ik speelde met projecties, maakte een portretfoto van mijn dikke leraar Klaas.

En zo begon de toekomst …

Nu ik eenmaal groot ben – nou ja, groot, 1.60m is nog steeds niet echt groot – zorgt mijn onuitputtelijke nieuwsgierigheid naar mensen en mijn eigenwijze karakter voor portretfotografie die een verhaal vertelt.

Het liefst mét een scheutje humor, zoals hier bij het zakelijke portret van advocaat Gerard Spong.

Vanuit mijn mega schattige huis in Amsterdam, verdeel ik mijn tijd over persoonlijke projecten – jaaa, stiekem toch een ietsiepietsiebeetje kunstenaar geworden – en fotografie in opdracht.